Asia Yoga

Już niedługo czeka nas Przesilenie Letnie, czyli najdłuższy dzień w roku i najkrótsza noc. 21 czerwca będziemy celebrować Noc Kupały, a zaraz po niej w wigilię Św. Jana (noc z 23 na 24 czerwca), moją ulubioną Noc Świętojańską. Jest to czas wielu rytuałów z zastosowaniem ognia, wody, czy ziół. Jest to okres płodności, miłości, oczyszczania i uzdrawiania. W tym wyjątkowym czasie czuć magię w powietrzu, słońce triumfuje nad ciemnością i życie nad śmiercią, nie tylko pod względem fizycznym ale też pod względem psychicznym i duchowym. Czuć życie w pełni. 
Kiedy za oknem świeci słońce, a natura rozpieszcza nas swoimi darami, mam ochotę jedynie chodzić boso, leżeć na trawie, wędrować po lesie i pływać w jeziorze:) 



Pogoda sprzyja do spędzania czasu na zewnątrz, w naturze, co ma niezwykle uzdrawiające działanie. Zapachy ziół rosnących na polach, kwitnących krzewów, traw, to wszystko uaktywnia we mnie jakąś pierwotną cząstkę, która jest najszczęśliwsza będąc właśnie w naturze. Ogniska, rozmowy, …

Na najbardziej podstawowym poziomie wszystko jest energią, a ta energia jest przepełniona świadomością.  A patrząc od bardziej naukowej strony, energia przepełniona jest informacją. Na pewno nie raz to słyszeliście. Jeśli to prawda, oznacza to, że wszystko na tym świecie ma świadomość. Każde stworzenie, każda roślina, każda planeta, gwiazda, galaktyka ma swoją świadomość. Oznacza to również, że każda część nas: każda komórka, każdy organ, każda tkanka, również ma swoją wyjątkową świadomość. A my jako całość jesteśmy poniekąd zbiorową świadomością.  Co to może dla nas oznaczać? Może to znaczyć, że jesteśmy w stanie komunikować się z dowolną częścią nas. Możemy komunikować się ze swoim sercem, płucami, z kolanem, z twarzą i z całym ciałem, tak jakby były one osobnymi istotami, posiadającymi swoją własną świadomość, a nawet charakter. Możemy połączyć się również ze świadomością danej choroby, wirusa, czy bakterii. Możemy zajrzeć do środka i poszukać odpowiedzi dlaczego coś nas boli, dlacz…

Od kiedy pamiętam podczas niedzielnych obiadów u mojej babci, zawsze lubiłam sięgać do szafki ze starymi fotografiami. W trakcie spotkań rodzinnych siedziałam na podłodze, lub  w fotelu i oglądałam małe, czarno-białe zdjęcia naszej rodziny, ciotek, wujków, prababci i pradziadka. Co rusz podchodziłam do rodziców pytając: "A kto to jest?" I cieszyłam się, gdy rozpoznawałam coraz więcej twarzy. Uwielbiałam wpatrywać się w to, co było na zdjęciach: stare szopy, wozy, domy, dużo ludzi, wieś, drzewa w tle, to jak były urządzone mieszkania. Zastanawiałam się o czym oni myśleli, gdy robiono te zdjęcia, kim byli. Uwielbiałam zdjęcia mojej babci, gdy była młoda, bardzo mi się podobała. Sukcesywnie podkradałam jej zdjęcia i zabierałam ze sobą do domu, mam je do dziś u siebie, ale spokojnie, powiedziałam jej o tym po latach, nie gniewała się :)


Dziś usiadłam do medytacji z chęcią lepszego poznania linii kobiet w mojej rodzinie.  Poprosiłam o ujrzenie mojej mamy, babci i prababci.  Najpierw…