Asia Yoga Lifestyle

Wszyscy się czegoś boimy. Wszyscy mamy wątpliwości. Wszyscy chcemy czuć jakąś pewność.  I jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że nic nie jest pewne. Nie masz pewności czy przeżyjesz następny dzień, czy zapewnisz sobie emeryturę, czy wybierając te studia lub nie wybierając żadnych zapewnisz sobie lepszy start, czy rzucając tą pracę znajdziesz lepszą, czy to co aktualnie robisz, da Ci jakieś poczucie bezpieczeństwa w przyszłości, czy odżywiając się tak jak do tej pory "inwestujesz" w swoje zdrowie, czy je tracisz szybciej.  Nie masz pewności. A jednak wciąż jej szukasz... aby zacząć robić to czego pragniesz, aby w ogóle sprawdzić i dowiedzieć się czego tak na prawdę chcesz, aby coś zmienić, aby zacząć żyć. Czy żyjąc tak jak do tej pory masz pewność że rozwijasz swój największy potencjał?  Czy bojąc się dokonać TEJ właśnie zmiany żyje Ci się lepiej, pełniej?  Czy martwisz się, że Twoje dzieci sobie nie poradzą w tym świecie lub że będą miały ciężko?  Czy myślisz że z każdy

Kończymy właśnie kolejny roczny cykl i wchodzimy w nowy. (Ciekawe co w kolektywie tym razem się wydarzy i co jest zaplanowane na ten rok, po to aby w dalszym ciągu oddalać nas od naszej Jaźni, od nas samych. Ale dziś nie o tym co negatywne w kolektywnie i tym, co idzie nie tak, dziś o pozytywach! :) ) Mocno obecnie pracują we mnie energie zbliżającego się nowiu w Rybach i energie przejścia w nowe . Wczoraj uwolniło się kilka starych programów które miałam na swój temat, aż do teraz. Co pozostawiło dużo miejsca na wdzięczność, docenienie i miłość. Czuję, że jest to czas na domykanie tego, co już nie ma racji bytu, tego co w naszej nowej rzeczywistości nie rezonuje już z nami. Będąc uważną i wrażliwą na energie panujące w świecie, czuję jak wszystko ma wpływ na wszystko i tak też jest podczas takich momentów przejścia jaki obecnie się wydarza. Niedawno przeczytałam to zdanie: "Jako ostatni znak Zodiaku, Ryby prowadzą nas do ostatecznego doświadczenia jedności z Bogiem." Wielu

Poszerzanie pola własnej świadomości sprawia, że życie staje się coraz bogatsze. Bogatsze we wszystko. Więcej widzisz, więcej czujesz, więcej wewnętrznie doświadczasz, więcej zmian w Tobie zachodzi, czas przestaje być taki oczywisty. Każdy dzień i każdy miesiąc może być polem do zgłębiania i poznawania siebie i Życia. Może być też nic nieznaczącym dniem lub miesiącem, jednym z wielu, nic nie wnoszącym do naszego serca, no, przynajmniej na poziomie świadomym, bo nauki, lekcje i doświadczenia wciąż się dzieją, tylko czy my zdajemy sobie z tego sprawę to już inna kwestia. Aczkolwiek dni które są nijakie też są ok i mają swoje miejsce w życiu. Ten rok był dla mnie wyjątkowy. Niejako zmusił mnie abym wreszcie zaczęła badać swoje granice, stawiać je, dbać o nie i uczyć się gdzie one są.  Stawiał na mojej drodze zdarzenia i osoby, które pokazały mi, gdzie nie mam ugruntowanych granic, oraz gdzie są one bardzo sztywne.  Jest to dla mnie rok uczenia się wypowiadania mojego wewnętrznego "Ni

N a każdym kroku czuję, że "Stary Świat" umiera. Stary sposób bycia już nie działa. Jednak Ci, którzy jeszcze są świadomością w starym systemie, nie widzą "Nowego Świata". Być może nawet nie wiedzą, że jest w przestrzeni coś nowego, że coś się zmieniło. Ci, którzy żyją starym światem, którzy znają go dobrze, którym jest w nim wygodnie, nie chcą się zmieniać, nie chcą nowego świata. Dlatego wspierają ten, który znają, który jest oswojony i często walczą z nowym.  Wejście w nową rzeczywistość dla tych ludzi jest równoznaczne ze śmiercią, dlatego za wszelką cenę będą walczyć, będą odrzucać, negować, zamykać się przed tym, co i tak już tu jest. To tylko przedłuża ich agonię i utrudnia życie tym, którzy wkraczają w nowy świat. Ponieważ te światy się mocno teraz przenikają, potrafią współistnieć w jednym domu, pod jednym dachem, w jednym kręgu znajomych lub rodziny.  Stary świat nie chce umrzeć, co jest zrozumiałe, jednak nie ma innej drogi jak na przód. Nie możemy się ju

W irracjonalnym świecie, nie łatwo być racjonalnym. Czasami dziwię się jak ten świat jeszcze w ogóle funkcjonuje? Na tej jednej planecie istnieje obecnie 7,9 miliarda odrębnych planet. Te 7,9 miliarda planet okupuje tę jedną, pierwszą, główną planetę, swoją rodzicielkę. W tym świecie paradoksów, przeciwieństw i podobieństw, żyjemy, doświadczamy, uczymy się o sobie, uczymy się siebie nawzajem. Czasem patrzymy szerzej, czasem tylko na własną planetę. Mamy możliwość uczyć się języków pozostałych planet, jednak najpierw warto jest poznać swój własny język. Im dłużej żyję na tym świecie, tym bardziej się przyglądam a jednocześnie, wchodzę głębiej w jego gry, zabawy, ślepe zaułki, lekcje i nauki i dochodzę do wniosku, że wszystkie te "sztuczki" życia są po to, abym mogła zrozumieć  kim Ja tak naprawdę jestem.  Czym jestem, czego chcę, za czym stoję, czego nie wiem i co więcej mogę odkryć na przeróżnych poziomach świadomości...  Myślę, że wszyscy jesteśmy tu po to, żeby "odkr

Historia lubi się powtarzać, tak mówią, ale czy ktoś czasem pyta: "Dlaczego?". Według mnie dlatego, że ludzie mają pamięć tzw. złotej rybki, nie łączą kropek, są tak łatwo manipulowani, jak 2-letnie dzieci, działają czysto emocjonalnie, nie robią researchu, nie myślą samodzielnie. Dlatego właśnie historia lubi się powtarzać.  Ja czuję się podobnie jak dwa lata temu, narracja znowu ta sama, strach, zagrożenie i jedyna właściwa opinia, której nie możesz kwestionować. Jeśli masz chęć, przeczytaj bloga z tamtego okresu:   Kochaj tą część w sobie, która się boi. Kochaj tą część siebie, której się najbardziej boisz . Dziś stało się normą wyrabianie opinii na podstawie jednego zdjęcia, jednej informacji zamieszczonej najlepiej w mainstreamie. Jeśli nie zrozumiemy, że rzeczywistość, w której żyjemy, jest kreowana przez siły, które stoją na szczycie tego ludzkiego łańcucha pokarmowego, dla ich własnych dobrych interesów, że ludzkie istnienie nie ma dla nich najmniejszego znaczenia i b

Here we are. Dotarliśmy do końca kolejnego roku. Mam wrażenie, ze dopiero co pisałam ostatniego bloga 2020 roku ( Przestań konsumować życie, zacznij je tworzyć. ), a już piszę ostatniego bloga 2021 roku... No więc jesteśmy tu. Powiedz, co udało się Tobie stworzyć z rzeczy, które sobie postanowiłaś/postanowiłeś? Czego nowego się nauczyłaś/nauczyłeś, bądź w dalszym ciągu się uczysz? Jak życie Ciebie zaskoczyło w tym roku? Może były jakieś plany, które zostały przez Życie całkowicie zmienione? Co zyskałaś/zyskałeś? Co straciłaś/straciłeś? Kto się pojawił w Twoim życiu? Kto odszedł? Co nie poszło po Twojej myśli? Czego nie zmieniłaś/zmieniłeś, mimo głębokiej chęci? Kim byłaś/byłeś 31 grudnia 2020 roku, a kim jesteś teraz? Co się zmieniło od tamtego dnia? Czy czujesz, że dojrzałaś/dojrzałeś bardziej? Czy lekcje tego roku dały Tobie nowe spojrzenie na rzeczywistość? Otworzyły umysł, czy przytłoczyły Ciebie i zatrzymały na dłużej? Jakie pragnienia/marzenia/pomysły udało się

Kiedy nadchodzi koniec roku, mimo tego, że ta data jest symboliczna, to wgrana w nasz system dosyć głęboko, u mnie pojawia się moment zatrzymania nad tym, co miało miejsce od stycznia do grudnia.  Nie powiem tu nic odkrywczego, stwierdzając, że czas biegnie z każdym rokiem coraz szybciej. Ostatnie 2 lata wyostrzyły moje zmysły i postrzeganie rzeczywistości jeszcze bardziej. Łatwiej jest mi uchwycić zmiany zachodzące w moim prywatnym świecie, jak i te w kolektywie.  Od dłuższego czasu daję Wam znać, najczęściej na warsztatach podczas kręgów, w których dzielimy się sobą i przeglądamy się w sobie jak w lustrach, że dla mnie czas na tzw. bullshit się skończył. Ja osobiście nie mam już czasu, ale przede wszystkim chęci na bullshit. Na unikanie, pływanie po powierzchni, uciekanie od czucia... Nie mam czasu na szeroko pojętą sztuczność. Owszem możemy bronić swoich programów, masek i zachowań z lęku, ale jeśli widzę, że Twój rdzeń, twoje serce i twoja surowizna, nie przebijają się nawet

Obserwując i doświadczając tak szybko zmieniającej się rzeczywistości, jaka jest teraz, nie przychodzi do mnie nic innego, jak po prostu  wskoczyć do tej rzeki zwanej życiem i doświadczać tego, co manifestujemy oraz tego, co się manifestuje na naszych oczach.  Intensywność tego, co się zadziewa, może przytłaczać i może być okazją do tego aby zacząć sortować, co pragnę mieć w mojej rzeczywistości, a czego absolutnie już dłużej nie zniosę lub czego z pewnością do niej nie zapraszam. Presja poddania się siłom panującym na całej planecie wciąż rośnie. Świat obecnie gra w grę, którą w Stanach nazywają "The Uncle game". Polega ona na zmuszeniu przeciwnika do kapitulacji. Wywołuje się na nim tak ogromną presję, aż ten krzyknie: "Uncle", co oznacza, że się poddaje lub woła o litość. Wszyscy prędzej czy później zmierzymy się z naszą wersją tej gry. Pytanie kiedy Ty krzykniesz "Uncle!"? Czuję, że jesteśmy w punkcie, w którym decyzja została już podjęta, teraz pozost